Bazen bir şehri bir insan yüzünden seversin,

Bazen de bir insan yüzünden bir şehirden vazgeçersin.

Herkesin kendine saklandığı saatlerde,
Haritanın herhangi bir yerinde,
Herhangi bir şehirde,
Herhangi bir evde,
Sevgi yetmezliğinden kimsesiz edilmiş bir kadın,
Odasında yarasına sarılarak ağlar.

Bir kadının yarası onun üvey evladıdır.
Kapının önüne koyamadığı,
Alıp bağrına basamadığı.

Ne zaman ki bir yerlerde şarkı söylense, şiir okunsa,
O kadın hemen soluk soluğa koşar sarılır yarasına.

Avaz avaz susarak yarasına sarılırken kadın,
Onu duymaz yaranın mülkiyet sahibi adam.

Ama unutmayın ki,
Bir kadının kalbini acıttığınız zaman,
Geriye kalan ömrünüz gülümsediğiniz yerden kanar.

Bu yüzden,
Çok düşünmeli bir adam,
Çok acıtmadan önce bir kadını.

Çünkü;
Bir kadının yarası,
Bir ömür kanatır bir adamın hayatını…
Atakan Gülgar